Aktywność fizyczna
Choroby układu krążenia stanowią główną przyczynę zgonów w Polsce. Wśród nich dominują choroba niedokrwienna serca i zawał serca. Niezaprzeczalnie następstwem chorób układu krążenia jest obniżenie wydolności fizycznej człowieka.
„Wydolność fizyczna”
jest definiowana jako zdolność do wykonywania ciężkich i długotrwałych wysiłków fizycznych. Pojęcie to obejmuje także tolerancję na zmęczenie oraz czas powrotu do stanu wyjściowego po zakończeniu wysiłku fizycznego. Chorzy z niewydolnością serca najczęściej skarżą się na złą tolerancję wysiłku fizycznego, która objawia się szybko narastającym zmęczeniem lub dusznością wysiłkową. Dodatkowo w tkance mięśniowej dochodzi do zmian w ilości i strukturze włókien mięśniowych odpowiedzialnych za długotrwały wysiłek i odpornych na zmęczenie.
Dyskomfort i negatywne odczucia występujące u osób z obniżoną wydolnością fizyczną w konsekwencji prowadzą do ograniczania aktywności ruchowej, powodując stałe jej obniżanie.
Jednym z podstawowych i skutecznych sposobów poprawy wydolności fizycznej a zarazem obniżania elementów ryzyka wystąpienia chorób naczyniowo – krążeniowych, takich jak np.: nadwaga, otyłość, dyslipidemia jest regularne podejmowanie aktywności fizycznej w postaci ćwiczeń wytrzymałościowych, angażujących duże grupy mięśniowe o wydłużonym czasie wykonywania i odpowiednio dobranej intensywności. Uzupełnienie powinny stanowić ćwiczenia oddechowe oraz rozciągające i ćwiczenia z oporem.
Wpływ wysiłku fizycznego i ruchu na organizm
Dzięki systematycznemu wysiłkowi fizycznemu poprawie ulega wydolność i sprawność organizmu, poprzez między innymi:
- zwiększenie pojemności serca, zmniejszenie częstości skurczów serca, usprawnienie funkcji rozkurczowej serca,
- wzrost liczby erytrocytów oraz hemoglobiny, zwiększenie zdolności relaksyjnej tętnic,
- zwiększenie szans na normalizację ciśnienia tętniczego krwi w ciągu doby,
- zmniejszenie stężenia cholesterolu (LDL-cholesterolu i triglicerydów) oraz zwiększenie stężenia (HDL-cholesterolu),
- zmniejszenie ryzyka gęstnienia i wykrzepiania krwi w naczyniach krwionośnych,
- zwiększenie ilości naczyń włosowatych w mięśniach, co poprawia ich ukrwienie i odżywienie,
- zwiększenie lub utrzymanie siły mięśniowej, zwiększenie grubości włókien mięśniowych,
- poprawa elastyczności tkanki mięśniowej,
- zwiększenie aerobowej odporności mięśni na zmęczenie,
- podwyższenie odporności organizmu na zakażenia,
- poprawa struktury beleczek kostnych, zwiększenie odporności mechanicznej na odkształcenia,
- profilaktyka osteoporozy,
- poprawa odżywienia stawów, zwiększenie lub utrzymanie zakresu ruchu w stawach,
- poprawa sprawności układu oddechowego poprzez zwiększenie pojemności życiowej płuc, rozrost tkanki płucnej, poprawa wentylacji płuc, dotlenienie organizmu, poprawa oczyszczalności oskrzeli, zwiększenie siły mięśni oddechowej oraz poprawa ruchomości klatki piersiowej,
- zmniejszenie ilości tkanki tłuszczowej w organizmie,
- łatwiejsze staje się odchudzanie i utrzymanie należnej masy ciała,
- poprawia się wykorzystanie glukozy przez komórki (normalizacji ulega podwyższone stężenie glukozy w krwi),
- poprawa skuteczności działania insuliny w organizmie,
- poprawa równowagi i koncentracji, wzmocnienie mechanizmów czucia głębokiego, rozwój ośrodków ruchowych w mózgu, wzrost szybkości przewodzenia bodźców, polepszenie koordynacji nerwowo-mięśniowej, zwiększenie stężenia serotoniny,
- poprawa samopoczucia, obniżenie poziomu stresu, lęku i niepokoju,
- poprawa przemiany materii, profilaktyka zaparć, poprawa wchłanialności witamin i minerałów przez ściany jelit, normalizacja apetytu,
- poprawa diurezy, co powoduje zapobieganie zalegania moczu w drogach moczowych i zmniejsza ryzyko tworzenia się złogów i powstawanie infekcji.
Aktywność fizyczna w codziennym życiu
Dla zachowania zdrowia i sprawności konieczne jest podejmowanie zaplanowanych wysiłków fizycznych w czasie wolnym. Sposobem zdrowego stylu życia jest również zwiększenie aktywności fizycznej w codziennym życiu. To znaczy, że warto wykorzystywać wszystkie okazje do wykonania wysiłku fizycznego podczas codziennych czynności, na przykład:
- wejdź po schodach zamiast jechać windą,
- wysiądź przystanek wcześniej w drodze z pracy bądź do pracy, aby ten odcinek przejść na piechotę,
- idź pieszo zamiast jechać samochodem,
- pozostaw samochód nieco dalej, aby przejść pieszo,
- w pracy idź do współpracownika, zamiast do niego dzwonić,
- wyprowadzać psa na, spacer zamiast przekazywać ten obowiązek innym,
- rozłóż drobne sprawunki na dwa razy po to, aby wyjść drugi raz,
- w supermarkecie możliwie okrężną drogą dotrzyj do wybranego produktu,
- idąc do określonego celu, nadłóż nieco drogi, aby marsz trwał dłużej,
- rozmawiając przez telefon, spaceruj po mieszkaniu.
Jak bezpiecznie planować aktywność fizyczną
Podejmowanie aktywności fizycznej jest podstawowym elementem utrzymania zdrowia. Każdy dorosły człowiek powinien codziennie przeznaczyć minimum 30 - 40 minut na dodatkową aktywność fizyczną. Wnioski wynikające z analizy zmian zachodzących w ludzkim organizmie wskazują, iż należy stosować różne formy aktywności. Począwszy od ćwiczeń czynnych, czynnych z oporem, oddechowych po ćwiczenia równoważne, koordynacyjne. Nie możemy zapominać o treningu poprawiającym wydolność krążeniowo - oddechową, którego najbezpieczniejszą formą jest marsz o określonej intensywności lub popularny nordic walking. Rodzaje i intensywność poszczególnych ćwiczeń należy indywidualnie dobierać do stanu zdrowia pacjenta i jego możliwości. Planując aktywność fizyczną, należy pamiętać o pewnych zasadach, aby trening był bezpieczny.
Należy uwzględnić choroby współistniejące, zgodnie z poniższymi sugestiami:
- Osoby z cukrzycą nie powinny ćwiczyć na czczo, najlepiej 2 h po posiłku, powinny posiadać przy sobie łatwo przyswajalne węglowodany, aby szybko uzupełnić ewentualny spadek poziomu glukozy. Powinny mieć przy sobie płyny, aby nie doszło do odwodnienia i przegrzania organizmu (zaleca się uzupełniać je co 20 min po 150-200 ml), nie podejmować ćwiczeń, jeżeli poziom cukru przed wysiłkiem wynosi poniżej 100 mg/dl i powyżej 250-300 mg/dl. W przypadku aktywności poza domem - posiadać przy sobie identyfikator o chorobie.
- Przy zaawansowanych zmianach cukrzycowych w oczach (retinopatia cukrzycowa) niewskazane są intensywne ćwiczenia, podczas których dochodzi do wstrzymywania oddechu, natężania mięśni, podskoków, ćwiczeń w skłonie.
- Osoby z mocno zaawansowaną osteoporozą nie powinny wykonywać ruchów bardzo dynamicznych o dużej amplitudzie ruchu np.: wymachów, wyskoków. Nie wskazane są również ćwiczenia zgięciowe kręgosłupa z powodu występujących zmian osteoporotycznych w kręgosłupie.
- Osoby z nieuregulowanym ciśnieniem tętniczym, tętniakami naczyń nie powinny wykonywać długotrwających ćwiczeń izometrycznych w obrębie tułowia i ćwiczeń na bezdechu, aby nie zwiększać ciśnienia w obrębie jamy brzusznej, klatki piersiowej i głowy.
- Osoby z niewydolnością krążenia naczyń obwodowych nie powinny stosować intensywnych, długotrwałych treningów. Wskazane są kilkunastominutowe ćwiczenia, ale wykonane kilka razy dziennie. Istotnym sygnałem zaprzestania ćwiczeń jest wystąpienie dolegliwości bólowych w obrębie kończyn a szczególnie objaw chromania przestankowego.
- Osoby z zaburzeniami równowagi, zawrotami głowy nie powinny ćwiczyć w pozycjach mało stabilnych, trudnych do kontroli, wykonywać gwałtownych ruchów głową i głową w dół. Nie należy zmieniać gwałtownie pozycji do ćwiczeń, nie wykonywać ćwiczeń szybkościowych, skocznych.
Poza uwzględnieniem chorób współistniejących, należy pamiętać również o:
- kontroli parametrów oddechowo – krążeniowych; fizjologicznym zjawiskiem w trakcie ćwiczeń jest przyspieszenie i pogłębienie oddechu, ale nie powinniśmy mieć uczucia „braku powietrza”, „zatrzymania oddechu”;
- ważnym elementem jest wyznaczenie i kontrola wartości tętna maksymalnego i treningowego;
- nie należy wykonywać wysiłku do zaostrzenia objawów.;
- należy ćwiczyć w wygodnym stroju; pacjenci z cukrzycą powinni szczególnie kontrolować stan skóry po ćwiczeniach czy nie doszło do otarć lub zranień;
- miejsce do ćwiczeń nie powinno ograniczać ruchów; w najbliższym otoczeniu nie powinno być przedmiotów, które mogą spaść lub można o nie zahaczyć; jeżeli przemieszczamy się w terenie należy wykonywać to w dzień lub w dobrze oświetlonej przestrzeni, aby zauważyć ewentualne przeszkody i uniknąć urazu lub upadku;
- należy pamiętać, że przyjmowane leki mogą powodować reakcje niepożądane, np.: spowolnienie ruchowe, zaburzenia koordynacji w przypadku leków antydepresyjnych, osłabienie mięśni, kurcze mięśniowe przy stosowaniu leków moczopędnych czy nudności, obrzęki, podwyższone ciśnienie tętnicze przy niesterydowych lekach przeciwzapalnych; wskazane jest zapoznanie się z efektami ubocznymi jakie mogą wywołać przyjmowane leki aby rozpoznać przyczynę występowania objawów.
Właściwie zaplanowana aktywność fizyczna jest istotnym elementem uzyskania zamierzonego celu.


